Często osoby starsze rezygnują z posiadania czworonoga, bojąc się, że nie dadzą sobie rady z codzienną opieką i pielęgnacją, a także o to, co stanie się z psem, gdy ich zabraknie. Wiek nie powinien dyskredytować bycia opiekunem psiaka. Jednak trzeba podejść do tematu rozsądnie i przemyśleć wszystkie aspekty. Najistotniejszą rzeczą jest to jak czuje się senior pod względem fizycznym i psychicznym, czy jest w stanie zapewnić psu zaspokojenie jego podstawowych potrzeb, czy będzie pamiętać o żywieniu i pielęgnacji psa itp.
Posiadanie psa przez osoby starsze niesie wiele korzyści zdrowotnych dla opiekuna. Neurolodzy potwierdzili, że osoby starsze opiekujące się zwierzakiem mają szansę na zdrowsze i dłuższe życie. Udowodniono, że są one mniej narażeni na choroby układu nerwowego, a dodatkowo posiadanie czworonoga sprawia, że spowolniony zostaje proces starzenia się mózgu.
Jaki pies dla seniora?
Nienajlepszym pomysłem jest kupowanie szczeniaka osobie starszej. Młody psiak wymaga o wiele więcej aktywności i pracy ze strony opiekuna. Szczeniaka trzeba częściej wyprowadzać na siku, zapewnić sporo zabaw i nauczyć odpowiedniego funkcjonowania z człowiekiem. Osoba starsza może nie mieć tyle siły, by zajmować się szalonym podrostkiem.
Zdecydowanie lepszym wyborem będzie adopcja psa starszego, który etap młodzieńczy ma już za sobą. Większość psich długo latków została już nauczona pewnych rzeczy oraz jest znacznie spokojniejsza. Należy jednak pamiętać, że biorąc psa schroniskowego, którego przeszłości nie znamy nie mamy pewności czego pies został nauczony oraz jak się zachowuje w domu. Warto jednak porozmawiać z wolontariuszami, którzy znają najlepiej psiaka, aby pomogli dobrać odpowiedniego towarzysza.
Oprócz wieku psa trzeba wziąć pod uwagę charakter pupila. Nie poleca się ras z grupy psów pracujących typu owczarki, labradory czy gończe, które bardzo często zachowują aktywność aż do późnej starości i wymagają pracy z człowiekiem. Lepszym wyborem dla seniora będą raczej psy małych ras (np. shih-tzu, maltańczyk, mops, yorkshire terier). Takie psiaki nie wymagają duzo aktywności, w razie problemów zdrowotnych łatwiej też będzie się nimi zająć osobie starszej. Mały psiak minimalizuje również niebezpieczne pociągnięcia smyczą, które może zakończyć się poważnym urazem. Nie oznacza to jednak, że wymienione rasy nie wymagają spacerów i zabaw w ciągu dnia.
Zalety z posiadania psa przez seniora
Posiadanie psiaka przez osobę starszą niesie wiele korzyści, m.in.:
- psy zapewniają wsparcie emocjonalne osobom żyjącym samotnie;
- utrzymanie sprawności fizycznej;
- zmniejszenie ryzyka wystąpienia depresji;
- zmniejszenie poziomu cholesterolu;
- krótkie spacery z psem mogą zmniejszyć niepokój i stres;
- przytulanie czy głaskanie psa skutecznie obniża ciśnienie krwi i tętno;
Ostatnie badania z European Journal of Medical Research wykazały, że starsi opiekunowie psów ćwiczą o wiele częściej od swoich rówieśników, nie posiadających czworonogów. Osoby z psami również mniej uskarżają się na różnego rodzaju bóle.
Porady końcowe
Należy jednak pamiętać, że osoba starsza może mieć dni, kiedy nie będzie w stanie się zająć pupilem, dlatego warto, żeby ktoś z rodziny był w stanie w takich sytuacjach pomóc w jego codziennej opiece.
Istotne jest, aby decyzja o posiadaniu psa była podjęta wspólnie w gronie najbliższych, a pies nie był niezapowiedzianym prezentem od rodziny. Senior powinien sam zdecydować czy chce podjąć się opieki nad zwierzęciem.
Podsumowując, pies i osoby starsze mogą stworzyć zgrany duet, jednak dobór psiaka powinien być przemyślany, przede wszystkim pod kątem wieku i temperamentu psa, ale również w kontekście kondycji psychicznej i fizycznej docelowego opiekuna. Mimo, że psiaki starsze czy konkretne rasy mogą być mniej problematyczne to nie oznacza to, że nie wymagają niczego. Każdy pies powinien mieć zapewnione wyżywienie, odpowiednią dawkę spacerów, na których będzie mógł spełnić swoje potrzeby fizjologiczne, ale również zaspokojone inne potrzeby jak: zabawa, węszenie, gryzienie, praca umysłowa.
